Derde jaars Fashion Communication project, gevolgd door een expo in 'Academy Galerij Utrecht'
Mensen wil ik laten ervaren hoe het is om op een interactieve manier te delen. Dit om een harmonieuzere samenleving te bevorderen. Tegenwoordig is het bij iedereen alleen maar ikke ikke ikke. We leven in een consumptiemaatschappij waarin hebzucht centraal staat. Sinds de jaren 50 is de tendens er dat mensen steeds meer gaan consumeren, men wil meer bezit hebben. Er wordt gedacht dat door meer bezit meer vrijheid komt. Hier ben ik het echter niet mee eens, want door materialisme worden mensen juist beperkt in hun vrijheid. Neem bijvoorbeeld de komst van de telefoon. Het contact tussen mensen wordt minder persoonlijk, want je hebt minder face to face contact. Door de komst van auto's is het mogelijk om individueel te reizen, waardoor je afgezonderd bent van mede reizigers. En door de mode die tegenwoordig steeds sneller verandert, worden de mensen steeds hebzuchtiger en hierdoor individualistischer/egoïstischer. Men moet minder in de materie gaan en meer begaan worden met elkaar en meer delen. Er moet een mentaliteitsverandering komen, er moet harmonieuzer worden geleefd. Er moet een einde komen aan de individualisering. Ik wil dat men nader tot elkaar komt.
Ik meng mij in de discussie rondom; identiteit, verschil en performance. Kleding is een uitspraak: de drager gebruikt kleding om iets over zichzelf te vertellen. De kijker trekt conclusies uit wat door anderen gedragen wordt. Als gebruikers van mode geven we onze identiteit vorm door een bepaald kleedgedrag. Je kunt dus via kleding een boodschap geven. Mijn boodschap is dat men meer moet delen. Om dit te bewerkstelligen moet de identiteit worden aangepast met behulp van kleding. Je kunt zien dat iemand deze visie deelt, wanneer meerdere mensen een kledingstuk dragen, of wanneer er kleding wordt gedragen waardoor je aan een ander vast zit.